Een andere vorm van waardering

Ik heb gisteren afscheid genomen van mijn huidige baan. Het was een vreemd afscheid, duidelijk anders dan je als buitenstaander zal verwachten. Wel met veel waardering. Maar voor het grootste deel een andere vorm van waardering. Geen verhalen over mijn grote successen als tester. Weinig verhalen over hoe fijn ik was als collega. Betekent dit dat ik geen successen heb gehaald? Dat mijn huidige collega's nooit meer met me samen willen werken? Ik weet wel zeker van niet. Want de waardering voor wat ik heb gedaan was er wel degelijk. Alleen anders.

En van mijn kant was het trouwens niet anders. Ik heb veel waardering voor de collega's en managers, met wie ik in de afgelopen 3+ jaar heb samengewerkt. Toch zal je ook van mijn kant niet veel verhalen horen over succesvolle projecten of gezellige momenten met collega's. Niet omdat ze er niet waren. Ze waren er. Maar de waardering voor een andere kant van de baan was voor mij veel en veel hoger.

Wat ik waardeer in mijn collega's en managers van de afgelopen jaren, gaat voor mij over groei. Ik heb de kans gekregen binnen een groep mensen te werken, waar ik kon groeien. Een groep mensen, waar ik fouten kon maken en vervolgens erop kon vertrouwen toch nog een kans te krijgen. Een groep mensen, waar ik een verkeerd gesprek later nog een keer over kon doen. Waar ik een verkeerde keuze kon en mocht herstellen. Door de fouten, de verkeerde gesprekken, de verkeerde besluiten heb ik het mijn collega's en managers niet altijd makkelijk gemaakt. En dat zijn ze niet vergeten. Dat ben ik ook niet vergeten. Ze vormden een grote bron van verhalen om uit te putten tijdens het afscheid, maar altijd met de bijbehorende boodschap: "Het is goed gekomen!"

De waardering van collega's en managers naar mij toe is ook op een wat onverwachter gebied hoger, dan de waardering voor mijn testwerk. Vaak als waardering werd uitgesproken, werd verwezen naar gesprekken, die ik heb gevoerd. Gesprekken waarin het adviseren, kennis overdragen, aankaarten van problemen of gewoon luisteren centraal stonden. En als het daar niet over ging, ging het over de groei, die ze bij mij gezien hebben. Hoe ik met ups en downs mijn groeipad heb afgelegd en steeds ben doorgegaan.

We leven in een wereld, waar waardering voor elkaar heel belangrijk is. Juist omdat samenwerking bij vormen van Scrum en Agile niet kan zonder waardering voor elkaar. Maar waar het bij samenwerking om gaat, is juist ook verder kijken dan de functie. Waardering hebben voor groei en waardering hebben voor de kans om te groeien. Waardering hebben voor de vorm en inhoud van gevoerde gesprekken. Waardering voor samenwerken in plaats van tegenwerken. Ik merk dat dit vaak mist. Daarom hoop ik, dat deze door mijn ontvangen en gegeven vorm van waardering ook voor anderen tot voorbeeld kan dienen.